Doğru yaşamı, hayatın güzelliğini, insanların mert olanlarla ilişkileri… Milli duyguları, Atatürk ilkelerine bağlılığı hep öğretmenlerimiz bizlere öğretir. Biz onlara ömür boyu saygıdeğerlerle yakınlaşırız.
Öğretmenlerimiz okula atandığı günden itibaren tüm enerjisini bizlere harcar. Onun için tek mutluluk, yıllar sonra yetiştirdiği talebesinin mevkili bir yerde çalıştığını görmesidir. Sıhhatini, nefesini, enerjisini, gençlik yıllarını bizim için harcar.
Onları yalnızca bir yirmi dört kasım’da hatırlamak yetmez. Bizler söz olsun diye bu günü öylece renklendiririz. Ruhumuz ömür boyu onları anmakla geçer. Yaşlılığımız onların gölgesinde hayat bulur. Bilmeden yapacağımız yanlışlıklarımızda, hatıraları bize anında engel olur. Doğanın güzelliği onların bize verdiği öğütlerle hayat bulur.
Benimde unutamadığım, Dünyalar tatlısı bir öğretmenim vardı. Hayatıma yön verenlerin başında halen gelir. Çok sıkıldığım bir anda, ellerimle yaptırdığım mezarında onunla konuşur, onunla dertleşirim. Onun yanında yedi yaşında bir çocuk olurum. Elleriyle sümüğümü siler. Gözlerimden akan yaşları, ana saadetiyle öğüt vererek bertaraf eder. Yanından ayrıldığımda, kuş gibi özgür olurum.
Öğretmenler için ne yazsam, yinede kadir ve kıymetlerini süsleyemem. Hızla geçen bir zaman diliminde, bir yirmi dört kasım günü, unutulamayacakların yanında yerlerinizi aldınız.
Ne mutlu sizlere ki Dünyanın en asil bir mesleğiyle kendinizi insanlığa gerçekleri öğretmekle şartlandırdınız. Aldığınız bu yüce duygu, çoğu insanlarımızda oluşmayacak! Bir insanın anne ve babadan sonra unutamayacağı tek insanlar sizsiniz. O yüzden sizleri en ulvi duygularımla kutluyorum.
İyi ki hayatımızda vardınız. Sizler sayesinde, kültürün var olduğunu öğrendim, öğrendik. Bugün ve yarınlar sizler sayesinde Aydınlık olacak ve bizleri güneş sıcaklığında ve ışığında parlatmaya devam edeceksiniz.
