NATO… Adını “Kuzey Atlantik İttifakı” koymuşlar. 2. Dünya Savaşı’nın sona ermesinden sonra, 4 Nisan 1949 yılında kurulmuş olan, ABD’nin başını çektiği “askeri” bir örgüt. Türkiye, Güney Kore’ye asker gönderip gücünü kanıtlamasıyla birlikte 1952 yılında NATO’ya üyeliği kabul edilmiştir.
Neyin nesidir NATO? 2. Dünya Savaşı’nın ardından güya 1989 yılında dağılmış olan SSCB’nin (RUSYA) tehditlerine karşı soğuk savaş diye adlandırılan dönemin başlangıcında kurulan askeri bir ittifaktır.
Aslında NATO eşittir ABD’dir. Aksini kimse iddia edemez. ABD, bu örgütün baş patronudur; Onun her dediği olur, istediği gibi at oynatır. İtiraz eden pek nadirdir.
ABD, NATO’yu “paravan” olarak kullanır, bu askeri ittifakı kendi çıkarları doğrultusunda alet ederek, “NATO kılıfı” adı altında “vitrin” oluşturur. İttifakı istediği gibi parmağında oynatır.
NATO, öyle “yapmacık” bir askeri ittifaktır ki, bu örgütü oluşturan devletler bir birine “kazık” atmaktan çekinmez, her şey “mubah” sayılır.
NATO’nun kuruluş amaçlarından biri de, ittifak içindeki herhangi bir devlete karşı yapılan saldırıyı bertaraf etmektir. “Birimiz hepimiz, hepimiz birimiz içindir” parolasıyla kurulmasına rağmen, kuruluş amacına uygun düşmemektedir.
Türkiye’nin güvenliği tehdit altındayken, toprak bütünlüğünü korumak amacıyla başlattığı “sınır ötesi harekâtı”nı desteklemesi gerekirken, kendi müttefikine “olumsuz tavırlar takınması ve kösteklemesi”, NATO’nun nasıl “dandik” bir askeri örgüt olduğunu anlatmaya yeterlidir.
NATO’nun işi düştüğünde Türkiye ile sarmaş dolaş… “Canım ciğerim, gerçek dost” gibi yere göğe sığdıramayan övgü dolu allanmış pullanmış açıklamalar… Ama Türkiye’nin başı sıkıştığında, “İttifakçılar” sıvışıyor, bir köşeye çekiliyor, kaçacak delik arıyorlar.
Bu mudur müttefiklik? Bu mudur ortaklık? Türkiye’nin “ikinci sınıf” bir NATO üyesi muamelesi görmesi kabul edilemez. O zaman “askeri ittifakın” ne anlamı kalır?
İşte, NATO’nun gerçek yüzü budur!
