Değerli Okurlarım, kim bu Mehmet’ler Engin’ler? Neyin nesi, kimin fesi? Mehmet’lere takmış değilim. Düşünüyorum da yurt içinde ya da yurt dışında yaşayan evlatlarımız bu Mehmetler, ya senin oğlun ya da benim oğlum. Asker olduklarında da isimleri değişmiyor. Hepsi “Mehmetçik” oluyor hepsi o kadar.
Ancak, bizim için “Mehmetçik” de başkalarına göre öyle değilmiş! Şehit olan “Mehmetçik”lerimiz için şu ifadeleri kullanmamız gerekiyormuş. Kelle Hesabı! Birkaç Mehmet Ölmüş…
Bu evlatlarımız neden, niçin, nasıl toprağa düştüler? Bu gerekiyor muydu? Şöyle söylense dillerde diken mi çıkardı? Mehmetçiklerimiz vatan için şehit oldular. Mehmetçilerimiz yerden yedi kat arşa yükseldiler. Mehmetçiklerimiz Hakk’a yürüdüler. Mehmetçiklerimiz Hak’ın rahmetine kavuştular. Mehmetçiklerimiz aziz vatan topraklarını kanlarıyla suladılar.
Allah’ı kitabı ağızlarından düşürmeyenler, bu saydıklarımı söyleyemezler mi? Kendilerine sorsalar aynen şunları söyleyeceklerdir; “Yanlış Anlaşılma Olmuş…” Dilim Sürçtü.
Onların sığındığı en önemli savunma aracı bunlar ama helal olsun iyi yutturuyorlar. İşin garibi puan da topluyorlar. Üsttekilerden biri de “Askerlik Yan Gelip Yatma yeri Değildir” dememiş miydi şehit ailelerine? Uluslar arası oyunlarda (Olimpiyatlarda) neden başarılı değiliz?
Bu sorunun cevabı bir cümleyle olmuyor. En aşağılara inmemiz gerekiyor. Zaten sorun da orada yatmakta. Şimdiye kadar herkes hep yükseklerde dolaştı en aşağıya inmeyi düşünmediler. Neden düşünsünler ki…
2012 Londra Olimpiyat Oyunlarında başarısız olduğumuz maalesef bir gerçek. Israrcı olmakta abesle iştigal etmektir. Bu serzenişimi de kimse anlamaz buna yürekten inanıyorum. Çünkü millet olarak bizde kemikleşmiş bir karakter vardır. Resim, müzik ve spor boş zamanların uğraşısıdır. Çocuklarımız boş zamanlarını bu tip uğraşlarla değerlendirebilir. Bu uğraşı sadece boş durmaktan iyidir. Çocukların dersleriyle bir tutulması mümkün değildir. Uygulanan sistem, çocukların meyilli olduğu branşlara yönlendiren bir sistem olmaktan çok uzaktır. Bizim zamanımızda böyleydi. Anadan doğma şanslı çocukların dışında şimdi de böyle.
Ülkemizde öğrenci olmak gerçekten zor! Kendinizde bir yetenek görüyorsanız ve onu kabul ettirebilmek için büyük uğraşlar vermeniz gerekiyor. Bu konuya yarın devam edelim…
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
