Değerli okurlarım, her hangi bir konuda umutlanmanın raconu vardır demiştim. Dün söylemiştim ama bugün de geçerli yarın da… Seyahate gider gibi, yarışmalara iştirak etmenin bir anlamı olamaz. Umutlanmak ve başarılı olmak için de, yapılan sporun hakkını vermek şart. Çok çalışmanın da en büyük etken olduğunu da unutmamak gerekiyor.
Bir örnek daha vermek istiyorum… Deseler ki, Ata sporumuz nedir? Hep bir ağızdan ve aşk ile “Güreş” diyeceğiz. Tamamen doğru da sormazlar mı ki güreşte hangi noktadayız diye. Sorarlar ve soracaklar da… Bir örnekten söz etmiştim hatırlayacaksınız. 1948 Londra Olimpiyatlarına (hafızam beni yanıltmıyorsa) altı güreşçi ile iştirak etmiş ve 6 altın madalya kazanmıştık. O altın adamların hiç biri hayatta değiller ve mekânları cennet olsun. O zamanlar bu spor dalından umutluyduk, rakiplerimizin sırtı yerden kalkmıyordu. Güreşçilerimiz madalyaları topluyorlardı.
Ata sporumuzu yaygınlaştırmak ve dünya ülkelerine cazip göstermek için, uyanık spor adamlarımız, ücretsiz hocalar gönderdiler her tarafa. Hocalarımız iyi öğretmişler ata sporumuzu. Şimdi de bizim sırtımız yerden kalkmıyor. Yapılan sporun hakkı verilmezse umutlanmayı bir tarafa bırakalım, klasmanda bile yer bulamayız. Başka bir ifadeyle, o spor dalı her neyse yerlerde sürünür, paspas olur.
80 milyonluk Türkiye’de, sadece bir milyon gencimiz spor yapıyor. Bu rakam öylesine cüce ki, adeta yüz kızartıcı. Ama statlarda olay çıkarmakta üstümüze yok. İşte bu konunda Maşallahımız var doğrusu. Bir de Avrupa’ya bakalım dilerseniz…
Bizim kadar nüfusa sahip Almanya’da; 27 milyon aktif sporcu var. 62 milyonluk Fransa’da; 17 milyon sporcu bulunmakta. 60 milyonluk İtalya’da; Aktif sporcu sayısı 14 Milyon! Neden böyle? Başarıları nüfus yoğunluğuyla değerlendirmek tamamıyla yanlış olur. Küçük Finlandiya olimpiyatlarda bugüne kadar 99 Altın, 80 gümüş ve 113 bronz madalya kazandı. Balkanların fakir ülkesi Romanya bile 74 altın, 83 gümüş ve 108 bronz madalya kazandı.
Uluslar arası müsabakalara ve özellikle olimpiyatlara katılabilmek önemli bir hadisedir. Bu her şeyden önce eğitim ve disiplin meselesidir. Yani bizde olmayan! Ayrıca sporda sağlıklı bir politikanın olması da unutulmamalıdır. Efendim, gençlerimize, çocuklarımıza iyi eğitim verilip ve bazı olanaklar sunulup umutlandırılırsa, önemli yıldızlar kazanılır. Bunun için neler yapmak gerekiyor diyeceğim ama yarım bırakmama için yarına erteliyorum bu düşüncelerimi.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
