Değerli Okurlarım, bu makalemde, futboldaki daha doğrusu spordaki bu iki kavramı ‘Sertlik ve Estetik’ konusunu iki yönlü ve hatta çok yönlü anlatmaya ve de duygu ve düşüncelerimi sizlerle paylaşmaya özen göstereceğim. Dilerseniz, önce sertlik ve estetik denilince ya da telaffuz edildiğinde, ilk önce aklımıza ne geliyorsa ondan başlayalım.
Konumuza canlı bir örnek karşımızda… Bir futbol müsabakası izlemekteyim. 22 sporcu galip gelmek için bütün bildiklerini ortaya koyuyorlar. Oynanan maçta spor adına ne görmek istiyorsak var ama biz bazılarını görmek istemiyoruz.
Gördüklerimiz şunlar: Futboldaki (gereksiz) sertlikler, Futboldaki estetik ve spor ahlakının deforme edilmesi.
Efendim, Spor Ahlakını ve estetiğini statlara taşımak kadar olağanüstü bir başarı ve ulvi bir fazilet düşünemiyorum. Nedense, spor alanlarında görmeyi çok arzu ettiğimiz bu iki özelliği her zaman görebilmemiz pek mümkün olmuyor. Bu olumsuzluklarda; suçlu sadece topu tekmeleyenler değildir. Bilerek ya da bilmeyerek, isteyerek ya da istemeyerek yapılan hareketlerde herkes suçludur.
Bu herkes dediğim kesimde kimler var? Bakalım… Başta yöneticiler, teknik kadro, taraftarlar ve tabi ki sporcular…
Şimdi gerçeklerin kendisini söyleyelim. Bazı yöneticilerin müsabakadan kısa süre önce takımının soyunma odasına inerek (müsabaka kritik olsun ya da olmasın): “Bu Maçı Mutlaka Kazanmalısınız…” derse. Teknik direktöre gelince; “Başkanı duydunuz, gerekeni yapın…” derse. Taraftar da kendi takımlarının yaptığı aşırı sertliğe tempo tutar ve de daha fazlasını isteyip, adam gibi onayanları protesto ederse…
Futbolculara gelince… Onların duygu ve düşüncelerini de yarına saklıyorum. Çünkü futbolun sertliği de estetiği de doğrudan onlara bağlı.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
