Değerli okurlarım, futbolun çirkinliğinden, hakemlerin yaptığı hayati hatalardan, tribün rahatsızlığından, yöneticilerin birbirlerini beyanatlar vererek suçlamasından dolayı, bir türlü asfalt yolu bulamıyoruz.
Aslında, bunlar yeni gelişmelerde değil. En başından beri olan bu hadiseler hep olmaya da devam edecektir. Hakemlerden yakınanlar, kazandıklarını söylemezler. Kaybettiklerini acımasızca ve yandaş toplayarak gündeme getirirler.
Bu nedenlerle, biz insanlar yaşadıkça, iyilik, kötülük, dedikodu, çekişme varlığını sürdürecektir. Bunun bir alternatifi olacağını da sanmıyorum.
Nereye kadar sürer, neye benzer? Siyah ve beyaz, etle tırnak gibi ayrılmaz olan bu ikizler, hem dosttur ve hem de düşman kardeşler gibidir. Birisi olmazsa diğeri de olmaz. Bunlardan daha elim ve daha vahim olmak üzere, bütün yöneticilerin, hemen herkesin Fair-Play’dan, iyilikten, güzelliklerden, dostluklardan, nadide değerlerden dem vurulan ortama, yine hâkim olan, karamsarlıktır, mutsuzluktur, umutsuzluktur, yani zifiri karanlıktır.
Gerçekten suçu kabullenmek zordur. Yanlışa düşmek, işin kolayını yapıp, zor işlerin ödülünü bekliyorlar. Futbolumuz, böylesine toz duman içinde kalmıştır. Uzun vadeli yağacak yağmur, bu toz bulutunu ortadan kaldırabilir.
Futboldan, futbolcudan, teknik adamlar ve yöneticilerden söz ederken, ülkemizde tesis sorunu büyük ölçüde halledildi demiştim.
Gerçekten de, amatörlerin dışında, tüm profesyonel takımların hemen-hemen hepsinin tesisi var. Var ama onun da futbolumuz gibi, kalitesi düşük. Bir yağmur yağmayı görsün, o zeminde yürümek bile zorlaşıyor.
Nasıl futbol oynayacaksın ki? Birde, yıldız futbolcu yetiştirmeye kalkıyoruz. Hele hele, Süper Amatör Kümede top koşturan amatör takımlarımızın bazı yöneticileri “Yıldız Futbolcu” yetiştirdiklerini iddia ediyorlar.
Antrenmanları bile, buldukları boş tarlalarda yapan bu takımlar nasıl yıldız futbolcu yetiştiriyorlar, anlamak mümkün değil. Bunu söylemek de cesaret işi.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
