Değerli okurlarım, dünkü sayımızdaki yazımızda, futbolla ilgili ve cevaplanması amacıyla çok sorular yer aldı. Bu cevaplamaları yaparken, bildiklerimize, araştırmalarımıza da ilave ederek sizlere sunacağım. Öncelikle şunları söyleyebilirim. Ayakla oynanan tek spor olmasına rağmen, sadece topu tekmelemek veya şutlamak değildir. Bilenler için değilse de, bilmeyenler için (isteseler bile) ulaşılması oldukça zor bir bilim alanıdır.
Yıllarca önce, futbol dünyanın her yerinde amatörce oynanırdı. Burada ekonomileri gündeme getirmek istiyorum. Hiçbir ülkenin ekonomisi futboldan bir yarar sağlayamıyordu. Hatta bazı ülkelerin bütçelerini ters yönde etkiliyordu, giderleri itibariyle. Demek oluyor ki; ekonomilerin muhtaç olduğu bir güvence de değilmiş. Ancak bu söylediklerim yüzlerce yıl önce geçerliydi. Şimdi böyle bir şey söyleyebilir miyiz?
Barışın, kardeşliğin simgesi, sembolüdür diyoruz ama statlardaki sporseverler birbirine can düşmanı gibi bakıyorlar. Bunun neresi barış ve kardeşliktir de diyebiliriz. Oysa hiç de öyle değil! Birbirini hiç tanımayan binlerce sporseverin, meşin yuvarlağın ağları sarsmasıyla yüz yıllık dost gibi olur, o binlerce ve birbirini ilk kez o tribünlerde gören sporseverler.
Renk uğruna, tabiat şartları hiçe sayılarak, stadın en mütevazı yerinde beraber olurlar, barış ve kardeşliğe hayat verirler. Hem öyle bir ortam ki; bizler kuyruktayız daha gün doğmadan, fakat gök delinmiş yağmur taneleri birbiriyle yarış edercesine yeryüzüne hücum ediyor. Hele üçü dördü bir araya gelip koalisyon yaptığında ve de insanın tenine değdiğinde, hem acıtıyor ve hem de üşütüyor, en azından ürpertiyor zavallı kuyruktakileri.
O yağmur taneleri de, kuyrukta bekleyenlerden etkilenmiş olacaklar ki, hepsinde bir öfke, bir sinir var adeta. O kuyrukta bekleyenler; cefakâr, vefakâr insanlar. Gökten çivi de yağsa, bir yere kımıldayamazlar. Sırayı kaybetme ve zor anlar yaşama korkusu var sonunda.
O kuyruktakiler, bazen şöyle iç geçirirler: Şu sıcakta, şu buz gibi soğukta, maça gelmesem olmaz mı? Şu flamayı sallamasam olmaz mı? Slogan atmasam ne kaybederim?
Gün ışımamıştı kuyruğa gireli, hala kapılar açılacak, bilet alacağız da içeri gireceğiz. Sanki bir kaçamak yapsaydık olmaz mıydı, bizi cezalandırırlar mıydı sanki? Olmaz dostum olmaz. Sen kendin için değil, renklerin için yaşıyorsun.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
