Değerli okurlarım, uzun yıllardan beri sizlere sporu ve özellikle futbolu anlatmaya çalışıyorum. Futbolun bir şiir, matematik, edebiyat, roman ve de fizik kurallarını alt üst eden muhteşem bir hadise olduğunu sadece bu sütunlarda değil, ekranlarda da altını çizerek anlattım. Bunların hepsi de doğru! Yanlış futbolda değil, ne kadar yanlış varsa hepsi bizde, biz insanlarda. Futbolu, bu güzel temaşayı bizlere miras bırakan insanların kemiklerini sızlatmaktan başka hiçbir şey yapmıyoruz. Sizce yapıyor muyuz?
Ben gazeteciyim. Mesleğime şimdiye kadar laf söyletmedim, toz kondurmadım. Bu mesleğe dışarıdan bakıldığında, gerçekten inanılmaz bir cazibe merkezi görülür, yani öyle algılanır. Sokaktaki insan bizleri gördüğünde “A! bu gazeteciymiş” gibilerinden sevgisi gösterir, bizi hep kıskanan tavırla izlerler. Bu yaklaşımlar büyük şehirlerde daha gerçekçidir ve daha da inandırıcıdır. Şehrimiz için fazla bir şey söyleyemem.
Gazetecilik meslek ilkelerine sadık kalındığı sürece gerçekten en havalı, en kaliteli ve de imrenilen bir meslektir. Hele yaşamın kültürüyle ve sporla uğraşıyorsanız bu meslek daha zevklidir. Ancak, bu anlattığım güzellikler dünlerde diye anlatmaya başladığımız, yani geçmişte kalan gazetecilik anlayışının asaletinde kaldı şimdi. Genel olarak konuşuyorum, kişisel çıkarları için kalemini satanlarda var. O zamanda futbolumuzu dibe çöktürenler de yalnız kalmıyorlar ama bir şeyi unutuyorlar… Hatta söyleyemiyorlar bile! “Bütün mesele insan oldum diyebilmekte…”
Bizi insanlıktan çıkaran, zaaflarımızdan arınabilmek… Aklımızı egolarımızın hırsımızın önüne geçirebilmek! Büyüklük esaretinden kurtulabilmek! Kendimize reva görmediğimizi, başkalarına da görmemek! Haklıyım derken hak ararken, başkalarının hakkını gasp etmemek! Hayallerimizin doruklarından aheste-aheste inebilmek! Ve bunlardan çok daha önemlisi nedir biliyor musunuz? Kendimizle, hatalarımızla yüzleşebilmek!
Efendim, eğer bu saydıklarım peynir-ekmek gibi kolay olsaydı, hiç bu hale düşer miydik, sporumuz özellikle futbolumuz yerlerde sürünür müydü? Futbolumuza yön verenlere sorsanız, inanın mantıklı bir yanıt veremezler. Kendilerinin de inanmayacağı yalan yanlış şeyler söylerler. Sistemsizliğin ve çapsız yöneticilerin menfaat uğruna ülke sporunda bir sistem oluşturulamadı. Yapılan her şey insanlar için. Fakat insan kalitesi o kadar düştü ki, yarım asır öncesinden bile böyle kalitesizliğe hiç tanık olmadım. Başka neler yapıyoruz futbolu batırmak adına?
Israrla gerçeklere sırtımızı dönerek, biriken çöpleri halının altına süpürerek, eyyam yaparak, doğru teşhis koymayarak, sorumluluktan kaçarak, milleti birbirine düşman ederek, yarısı sizden yarısı bizden diyerek! Komşularımızı düşman kazanarak, dünyanın en pahalı benzinini kullanarak, atalarımıza hakaret ederek, Kasımpaşalı gibi belden aşağı vurarak, sonunda sporumuzu komaya sokup yoğun bakıma aldırdık. Onlar siyah ama biz de biraz gri olduk. Gezi’lerden selam olsun, suçluların cezasını millet versin. Onlara buradan sesleniyorum.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
