Değerli okurlarım, yıllardan beri yazıp çiziyoruz. Bizden öncekilerin yaptıkları, bizden sonrakilerin de yapacakları gibi… Bazen insanın öylesine basireti bağlanıyor ki, yazmayı çizmeyi, hiçbir şey düşünmek istemiyor insan!
Nedeni vardır mutlaka, kesin olarak bilinmiyor. Sadece, insanın kalbi hafiften sıkışıyor. Sonra, biraz düşününce, aklımıza neler gelmiyor ki? Futbol milli takımımız neden başarılı olamıyor? Hep açılımdan söz ediliyor ama kelime anlamını kimse çakozlamıyor!
Tek adamlıktan söz ediliyor, kimse bir şey bilmiyor. Yalnızlık Allah’a yakışır! Birisi çıkıyor, “kafası kıyak gençlik istemiyoruz, Birkaç çapulcudan kim korkar” diyor. Bir profesör de ilginç bir iddia da bulunuyor; “Türk futbolunun zaafı belli” diyor ve ekliyor; “Futbolcularımız topun gelişine vuramıyorlar” diyor.
Herkes haklı, bizleri kınayanlar da, arşa çıkaranlar da, mecliste ana avrat küfredenler de, yer bulamam diye, gece yarısı denize girenler de! Şimdi, U-20 Milli Futbol Takımımızı gördük. Rakiplerini strese sokmamak için acilen elendiler, delikanlıca… Avuç içi kadar bir yerdeyiz ama yakın dostlarımızın vefatını aylar sonra duyuyoruz.
O kadar anlayışsız,
Vurdumduymaz ve rahatız ki…
Bizler rahat edelim diye askerlerimiz, polislerimiz, gece gündüz çalışmıyorlar mı? Yetmiyor, Şehit olmuyorlar mı? Aaaa, yazık! Daha fazlasını yapıyor muyuz? Düşünüyor muyuz? Hala diyoruz ki, futbolumuzu kim kurtaracak?
Sarı Saçlı Mavi Gözlü biri, köhne bir gemiyle Samsun’a hareket etti, o kişi her şeye çözüm bulacak! Neye yarar ki futbolumuz “El”lerin gölgesinde…
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
