Değerli okurlarım, sevgiyle dolu bir günü ve spor sayfamızı dün geride bıraktık, bugün bu sütunlarda engelli dostlarımıza olan saygımızla ve onlara olumlu yaklaşımlarımızla yolumuza devam edeceğiz. Bizler, sözde özürsüz insanlar olarak, engellilere bazen sakat, bazen de özürlü deriz. Onlar da yasalar önünde her Türk vatandaşı gibi aynı haklara sahipler ya da öyle gözüküyorlar.
Burada önemli olan, kanunlardan öte, engellilere bakış açılarıdır! Onlara yaklaşımımız nasıldır? İnsanca Davranabiliyor muyuz? Özlük Haklarını Savunabiliyor muyuz? Bu soruları kendimize sorduğumuzda, vicdanımız bizleri rahatsız ediyor mu? Etmiyor mu?
İşte en büyük sorun burada… Onları seviyor ve sorunlarıyla (bu sözlerime engelli sporcular da dahil) samimi olarak ilgileniyorsak, hayırlı insanlar olduğumuza inanır ve mutlu oluruz. Bildiğiniz gibi, şike ve teşvik primi olaylarından sonra, Türk futbolu çıkmaz sokağa ve hatta köşeye sıkıştı. Futbolumuzun ne tadı kaldı, ne de tuzu…
Tribünlerin sloganları da şike versiyonlarıyla iç içe. TFF şikeli sloganları yasakladı ama icraatlarıyla adeta sporseverleri zorluyor. TFF aba altından sopa gösteriyor. Buna karanlıkta göz kırpıyor da denilir.
Engelli sporcularımıza ve engellilerimize sahip çıkma ve çıkmama konusunda şunları söyleyebiliriz. Engellilerine sahip çıkmak, o ülkenin gelişmişlik ölçüsünün de bir göstergesidir. Bunun aksi düşünülebilir mi? Genel olarak, engellilere yapılan olumlu yaklaşımlar belli merkezlerden yapılıyor ama bunun boyutları ve hakça dağılımı hakkında fazla bir fikrimiz bulunmamakla beraber, olumlu olduğunu düşünmekteyiz. Umarım onlara da odun, kömür, nohut veriliyordur.
Aslına bakarsanız, engelli vatandaşlarımızın sorunları şimdi başlıyor değil. Çocukluğumdan çok iyi hatırlıyorum, engelliler kendi çevrelerinden destek görürlerdi. Durumu iyi olanlar bağış yapmak suretiyle onlara destek çıkarlardı. Tahmin edildiği gibi çok yeterli olmazdı.
Günümüzde, göze batan ve mutlu olunan en önemli hadise, engelli sporcuların bir kulüpte spora başlamaları ve bir köşede oturmaktan kurtulmaları olmuştur. Bütün engelliler sporcu olamayacağına göre, onlara da yapılacak sosyal yardım daha başka olmalı diye düşünüyorum. Nüfusu ve toprak bütünlüğü itibariyle büyük devlet olmak güzel de, bununla bitmiyor. Her şeyle beraber engelline de sahip çıkacaksın, onları muhannete muhtaç etmeyeceksin. Sizce de doğrusu bu değil mi?
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
