Değerli okurlarım, doğaya, toprağa yaptığımız haksızlıklarda ne kadar suçluysak, engelli yoldaşlarıma da güler yüz göstermekten imtina ettiğimiz için yine haksızız. Unutmayalım ki; onlar dünyaya engelli yaşamak için gelmediler, öyle ya da böyle sözde engelsizlere göre dezavantajlılar.
Onlar zaten durumlarını biliyorlar ve bunu gündeme bile getirmiyorlar. Bu nedenle de, herhangi bir konuyu defalarca işlediğim oluyor doğal olarak. Fakat engelli yoldaşlarım için yazmak sanki bir borç ödüyor gibi, sanki mecburmuşum gibi… Nasıl anlarsanız!
Tanıyalım ya da tanımayalım, karşılaştığımız engelli yoldaşlarımızın bizlerden bir beklentisi yok ki… Onlar insan olduklarını haykırıyorlar. “Bizlere davranışlarınızda özenli olun, bir tebessümü esirgemeyin…” diyorlar. Sağlıklı yaşamla ilgili de çok makalelerim yayımlandı. Bunları sevinerek söylerken gerek engelli yoldaşlarımın ve gerekse diğer okurlarımın öneri ve de arzuları doğrultusunda yola devam ettiğimi samimi olarak belirtmeliyim.
Gazetemizin çok okuru olduğunu biliyorum ve güzel duygularla düşünce ve duygularımı tüm okurlarımıza en etkin bir biçimde yapmaya, örnekler vererek makalelerimi sunmaya özen gösteriyorum. Hiç kimse dört dörtlük değildir. Muhtemelen yaptığımız yanlışlar boyumuzu aşmış yani boyut kazanmıştır. Her şeyin bir telafisi olduğu gibi, yapılan yanlışlardan da dönülebilir. Ancak, engelli yoldaşlarımın hataları, bizler tarafından abartılmamalıdır. Bu yanlışlar yaşam biçimlerinden, gerginliklerinden kaynaklanmaktadır.
Engelli sporcularımız da aynı duygular içinde bulunmaktadır. Engelli basketbolcular bir tekerlekli sandalyeye mahkûm, istediklerini yapabiliyorlar m? Bunların maç yaptıkları kapalı salonlara; Kaç sporsever geliyor? Kimler geliyor? Kaç basın mensubu var? Bu sorulara yanıt vermek o kadar zor ki anlatamam. Tekerlekli sandalyedeki sporcu başını tribüne çeviriyor ve kimleri görüyor dersiniz?
Anası, babası, kardeşleri ya da yakın arkadaşları ve o sporcu sadece bu insanları görüyor. Onlarla selamlaşıyor o kadar. Onların duyguları, sinir sistemleri yok mu? Engelli yoldaşlarımla ilgili yazmak beni ziyadesiyle duygulandırıyor.
Onları hatırlamak, sorunlarını gündeme getirmekten başka bir imkânımız yok, öyle bir şansımız da yok. Hepsini öpüyorum, şansları açık olsun. Bir sonra ki engelliler makalemde, tellaklık yapan bir engelli yoldaşımla yaptığım sohbeti sunacağım.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
