Doğru yaşamı, Hayatın güzelliğini, İnsanların birbirleriyle olumlu ilişkilerini, Milli duyguları, Atatürk ilkelerine bağlılığı, Doğa ve çevre yaşamlarını, bizlere öğretmenlerimiz öğretti. Onlara ömür boyu şükran duygularımız var. Okul içi ve dışı tüm enerjisini bizlere harcar. Onlar için tek mutluluk, yıllar sonra yetiştirdiği talebeleri, toplumda belli yerlere gelmesini görmektir. Mevkili bir yerdeler ise onları uzaktan takip eder onlar adına gururlanır.
Sıhhatini, nefesini, enerjisini, gençlik yıllarını talebeleri için harcar. Onları yalnızca yirmi dört Kasım’da Hatırlamak yetmez. Bizler söz olsun diye bu günü öylece renklendiririz. Gerçeği söylemek gerekirse ruhumuz onları bir ömür boyu anmakla geçer. Yaşlılığımız onların gölgesinde ve hatıralarında hayat bulur. Bilmeden yapacağımız yanlışlıklarımızda aklımıza birden bire öğretileri gelir ve bir adım arkaya çekiliriz. Doğanın güzelliği onların bize verdiği öğütlerle değer kazanır.
Benim de unutamadığım, dünyalar tatlısı bir öğretmenim vardı. Ama şunu içtenlikle söylemek gerekirse her öğretmen kendi başına bir dünyadır. Hayatıma yön verenlerin başında ise ilkokul öğretmenim gelir. Çok sıkıldığım bir anda mezarı başında onunla konuşur, onunla dertleşirim. Onun yanında yedi yaşında bir çocuk olurum. Elleriyle gözlerimden akan yaşları silerken görürüm onu… Ana saadetiyle öğüt vererek. Zor düşüncelerimden dolayı beni bertaraf eder. Yanından ayrıldığımda, kuş gibi özgür olurum.
Öğretmenler için ne yazsam yine de kadir ve kıymetlerini süsleyemem. Hızla geçen bir zaman diliminde 24 Kasım sabahına odaklanırım. Bugün onun için etrafımda gördüğüm bahar çiçeklerinden bir demet çiçek toplayacağım. Onun koparmaya asla izin vermediğini bildiğim halde… O topladığım çiçeklerle mezarını baştan sona süsleyecek ve onu yine sessizce dinleyeceğim. Kuşların şarkıları o an ikimiz için şakıyacak. Ağaçların esintileri beni çok uzaklarda öğretmenimle buluşturacak. Ne konuşacağımı bilmeden boynumu eğip gülüşüne aşina olacağım. Sonsuzluğun başındayken, dönüp bir anda hatıralarla bana bakması ile…
Şu cümleler geçerdi beynimden ‘Sen benim için öğretmenlerin hepsisin! Tek başına Dünya öğretmenlerini temsil ediyorsun!’
Öğretmenlik mesleğini icra edenler, ne büyük bir görevin içinde… Tıpkı peygamber sabrının örneği gibiler. Cennet her ne kadar anaların ayakları altında dense de o övgünün gerçek temaları siz öğretmenlere de aittir. Asırlar geçse de unutulmayanların yanındasınız. Ne mutlu sizlere ki Dünyanın en asil bir mesleğiyle kendinizi insanlığa bilgi vermekle şartlandırdınız. Kendinizce aldığınız bu yüce duygu, çoğu insanlarımızda oluşmayacak en üst mertebedir.
Bir insanın anne ve babadan sonra, unutamayacağı tek insan sizlersiniz. O yüzden sizleri en ulvi duygularımla kutluyorum. İyi ki hayatımızda vardınız. Sizler sayesinde; Hayatın her zorluğunu, Kültürün var olduğunu öğrendik. Yaşadığımız yerleri sizler sayesinde keşfettik. Bugün ve yarınlarda; sizlerin bizlere aktardığınız bilgi dağarcıklarıyla yolumuz aydınlık. Güneşin verdiği ışık gibi bizleri parlatmaya yüzyıllar boyu devam edeceksiniz. İnsanın doğumu anneyle şefkatleşir, okul hayatı ise öğretmenle şekillenir. İnsanlığın geleceğini tasarlayan bu kutsal insanlara, ne kadar övgüler yağdırılsa yine az gelir. Aydınlık bir geleceğin yegâne umududur öğretmenler.
Yüce kurtarıcımız Mustafa Kemal Atatürk’ün öğretmenler için şu tarihi sözleriyle makalemi kapatmak istiyorum… “Yeni Türkiye’nin; sizin, toplumda ve düşünce yaşamınızda yapacağınız devrimlerdeki başarınızla gerçekleşecektir. Hiçbir zaman unutmayın ki Cumhuriyet sizlerden Fikri hür, Vicdanı hür, İrfanı hür nesiler ister…”
24 Kasım günü dolayısıyla; böylesine önemli işleri başaran öğretmenlerime sevgi ve saygı sunarken, hürmetle ellerinden öpüyorum. İyi ki varsınız!
