Günaydın sevgili okuyucularım nasılsınız bu sabah? Karşımızdakini bazen anlamakta zorlanırız bazen biz yanış anlaşılırız. Peki, herkesi anlamak zorunda mıyız? Ya da yanlış anlaşılmak kaygısı ile susmalı mıyız? Yanlış anlaşılmak neden zorumuza gider? Herkes istediğini anlasın demek zor mu? Susmak doğru mu? Bu günlerde susmakla konuşmak arasında gidip geliyorum.
Oysa gidip geldiğim yoktu dün geceye dek. Sır saklaması gereken bir insan en azından iki insan arasında kalması gereken bir konuyu (Bütün insanlar aslında aralarında kalması kaydı ile verilen bazı bilgileri saklamakla yükümlülerdir benim düşünceme göre . Bazı insanlar ise meslekleri icabı daha çok yükümlüdürler. Doktorlar örneğin psikologlar, falan) Toplumda sırmış gibi kullanarak ve abartarak kullanıyorsa ve siz bunu duyarsanız ne hissedersiniz?
Önce çok şaşırdım hatta şok oldum. Sır olmayan yalnızca arada kalması gereken bir konu laf olsun torba dolsun diye konuşulmuş sere serpe!
Ve gerçekten sıkıldım ama kızmadım. Şaşırdım karşımdaki sıradan biri değil. Bir doktor ve anlattığım daha doğrusu bana anlattırdığı şey sağlığımla ilgili bir şey. Bunu nasıl olur başka bir yerde yakınlarımın arasında bile olsa anlatabilir? Birde abartarak? Eminim hepiniz şaşırmışsınızdır. En az benim kadar. Ki yalnızca sağlığımla ilgili değil hemen bütün hayatımla ilgili bir çok şeyi sizlerle paylaşmış biriyim yani gizlilik ve yasaklar benim kitabımda olmayan sözcükler. Ancak herkesin kendine göre bazı prensipleri ve kendine sakladığı şeyler vardır ve olmalıdır… Paylaştığın sır olmayabilir çok sıradan bir şey olabilir ancak, karşıdaki mesleği icabına söylenenleri korumak zorunda. Yani ben böyle biliyorum ve böyle olduğunu sanıyorum.
Aslında suskun bir yapım var. Ve artık sanırım tümden susmam gerek diye düşünüyorum. Aslında umurumda değil yaptığı ancak yakıştırmadım. Arada kalması gereken şeyler korunmalıydı diye düşündüğümden bir kez daha onunla konuşmam herhalde değil mi?
Ancak onunla görüşmem gerekiyor hala çünkü onunla işim bitmedi. Ben bitirmek istiyorum kardeşim bitene dek dişimi sıkmamı istiyor. Eğer devam edeceksem benden selam kelamdan başka bir tek söz duymayacaktır. Ve kardeşim yanımda olacaktır bu kesin bir söz. Aslında yapım gereği hesap sorabilirdim ancak. Buna değmeyeceğini sanıyorum. Ve size de tavsiyem sevgili okuyucularım her zaman her şeyinizi doktorunuz bile olsa açıklamayın açıklamak zorunda olduğunuzun dışında kalanlar kendinizin olsun.
“Derdini söylemeyen deva bulamaz” der atasözü ama derdini söyleyende deva bulamaz bazen. Unutmayalım. Deva her zaman kendimizdedir. Onu içimizde arayalım.
Ve anlaşılmak çok önemli değil. Varsın kimse anlamasın zaten anlarsa kendi yorumuna göre anlar ve zaten anlaşılmakta çokta önemli değil biz kendimizi anlamakta zorlanırken neden insanların biz anlamadıklarından dert yanalım ki?
Bir arkadaşım var. Çok güzel fal bakar. İnsanın ıncığını, cıncığını ortaya koyar, şakadan bile olsa bana fal bakmasını istemem çünkü kendime sakladığım birçok şeyi görüyor. Sanki içini okuyor insanın. Kim içi okunsun ister ki? Ben istemem doğrusu. Siz ister miydiniz? Ve sevgili okuyucularım yazıma noktayı koymadan önce sağlık, sevgi, birlik, beraberlik ve bireysel özgürlüğümüzle hep birlikte kalalım diyorum. Yase
Felsefi Öyküler
Yıllar önce Amerika’da yaşlı bir kayıkçı Mississippi Nehri’nin bir yakasından ötekine yolcu taşıyarak geçimini sağlıyordu. Yaşlı kayıkçı kayığındaki küreklerden birinin üstüne inanç, diğerine ise çalışmak yazmıştı. Bunların ne anlama geldiğini soranlara, kayıkçı şöyle yanıt veriyordu.
Nehri karşıdan karşıya geçmek için her iki küreğe de ihtiyaç vardır. Çalışmaksızın inanç veya inançsız çalışmak sizi bir dairede döndürür, durur. Yaşam yoluna da tek kürekle çıkmak nehri tek kürekle geçmekten farksızdır. Yerimizde döner durur,hiçbir yere gidemeyiz.
Günün Şiiri
AYNI BARDAKTAN İÇMEYECEĞİZ
Aynı bardaktan içmeyeceğiz
Ne sıcak şarabı, ne suyu,
Kuşluk vakti öpüşmeyeceğiz,
Pencereden bakmayacağız akşama doğru.
Sen güneşle soluklanıyorsun, ben ayla,
Ama düştüğümüz aynı sevda.
Sadık ve sevecen dost, benim yanımda,
Senin yanındaysa neşeli bir sevgili.
Gri gözlerindeki korkuyu anlıyorum sanma,
Ve bu çektiklerimizin sensin sebebi.
Sıklaştırmıyoruz ayaküstü buluşmalarımızı.
Ne çare ancak böyle koruyabiliriz huzurumuzu.
Şiirlerimde yalnızca senin sesinin ezgisi duyulur
Senin şiirlerinde benim soluğum eser.
Bir ateş ki, ona kim dokunur,
Buna ne korku, ne unutuş cesaret eder
Ve bilsen nasıl hoşlandığımı
Seyretmekten senin kuru, pembe dudaklarını.
Anna AHMATOVA
Çeviri: Hande ÖZER
SON KARŞILAŞMANIN ŞARKISI
Buzdan bir el kalbimi sıkıştırıyordu sanki
Ama bir düşte yürüyor gibiydim;
Sağ elimin eldivenini
Çıkarıp sol elime giydim
Bitmez tükenmez gibi geldiler bana
Oysa topu topu üç taneydi basamaklar
“Benimle öl..” diye fısıldadı
Akçaağaçların arasından sonbahar
“Aldatıldım ben.. Üzgünüm..
Uçarı, kötü yazgım aldattı beni…”
Dedim ki “Ben de, ben de öyleyim..
Ölürüm… Ölürüm seninle sevgili..”
Son karşılaşmanın şarkısıydı bu
Dönüp bir kez daha baktım karanlık eve;
Yatak odasının penceresinde
Mumlar, kayıtsız, sarı bir ışıkla parlıyordu…
Anna AHMATOVA
Çeviri: Ataol BEHRAMOĞLU
BİLMİYORUM, YAŞAMAKTA MISIN, ÖLDÜN MÜ?
Bilmiyorum, yaşamakta mısın, öldün mü?
Dünyada bir yerlerde bulabilir miyim seni
Yoksa, akşamın yaslı karanlığında
Bir ölüyü mü düşünmeli..
Her şey senin için: Gün boyunca dualarım,
Uyuşturan ateşi uykusuz gecelerin;
Şiirlerimin beyaz sürüsü,
Ve mavi yangını gözlerimin..
Hiç kimse daha yakın olmadı bana,
Hiç kimse böylesine üzmedi beni,
Acıya salıp gidenler bile,
Okşayıp bırakanlar bile hatta.
Anna AHMATOVA
Çeviri: Ataol BEHRAMOĞLU
Günün Fıkrası
Bir deli kahveye gitmiş. Çay istemiş. Çay gelir gelmez bu şekersiz demiş. Bana şeker getir demiş. Adam şekeri getirmiş. Sonra bu olay 2.kez olunca garson bağırmış: “Ben tam 16 şeker koydum nasıl şekersiz olur.” Delide demiş ki: “Napayım. Karıştırınca hepsi yokoluyoo…”
Temel asansöre binmiş başlamış beklemeye bir müddet sonra Dursun girmiş asansöre bakmış Temel bekliyor oda beklemiş. Bu arada biri daha binmiş ve neden beklediklerini sormuş. Temel hemen cevap vermiş: “Uşagum görmeymisun ha burda 4 kişiliktir yazayi…”
Günün Sözleri
Her sabah bir işin başlamasını, her akşam bir işin bitişini gören, bir şeye girişen, bir şeyi sona erdiren akşam istirahatını hak eder.
Henry Wadsworth Longfellow
Başarı merdiveni dinlenme yeri değildir, o merdivende basamaklar tırmanan birinin bir ayağını öteki ayağından daha yükseğe çıkarmasına imkân vermek için konulmuştur.
Thomas H. Huxley
