Değerli okurlarım, ülkemizde yüz kişiden 8 ya da 10’unun “Engelli” olduğunu (engel dereceleri şimdilik konumuz dışında) söylediğimizde, bu rakamın hiç de azımsanacak bir hadise olmadığını üzülerek anlarız. Burada, üzülmekten söz ettim dikkat ederseniz. Üzülmek, can taşıyanlara yani canlı olanlara Hak tarafından verilmiş bir özelliktir ve de canlılar içinde en fazla üzülenler de, acı çekenler de insanlar olduğundan, “gülmek” de onlara has bir özelliktir. Hiçbir hayvanın güldüğünü görmedim. Maymunlara gelince, onlar güldüklerini zannederler.
Konumuza dönecek olursak, engelli olmanın hiçbir koşulda imrenilecek bir yanı olmadığını bütün samimiyetimle belirtmek isterim. Ancak, kaderin cilvesine hedef olduğunda, bunu mümkün olduğunca az zayiatla atlatmak, yaşamın acımasız koşullarına göğüs germek, onunla boğuşmak, olumsuzlukları alt etmek için tüm imkânlarımızı kullanırız ve zorlarız. Bu da insan olarak yaratılmamızın engin avantajlarından kaynaklanıyor.
Bu makalede, engellilerden söz ediyorum ama “Engelli Sporcularımız” da bu konumuzun içine girmektedir. Biz onlara “Engelsiz Sporcular” diyoruz. Düşünecek olursak, insanların hepsinin (çoğunun bir çivisi noksan) engelli olduğunu söyleyebiliriz. Sağlıklı olarak evinden çıkan bir insanın, yine sağlıklı olarak akşamı yapacağını kim temin edebilir?
Bu şekilde, engellilerin durumunu anlayabiliriz ama bu biraz geç kalınmış bir anlayış olur kanımca. Teselliden öte geçmez. O nedenle, Engellilere ve Sporcu Engellilere geç kalmadan, zamanında onların yanında olduğumuzu göstererek, motivasyonlarını yükseltmeliyiz.
Aslında, sağlıklı gözüküp de, o kadar çok özürlü var ki aramızda, saymakla ve anlatmakla bitmez! Dilinden özürlü olanlar, Düşüncede sakat olanlar, İnsanlara art niyet besleyenler ve Engellilere tepeden bakan özürlüler! Bana göre, asıl engelliler bunlardır ama nedense bu zavallıların tedavisi olmadığı gibi, yanlarına yaklaşmak da akıl karı değildir, hiç tavsiye etmem. ‘Ülkemizde Engelli Olmak’ çok zor bir hadise!
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
