Değerli Okurlarım, yanlışlar her zaman yapılacaktır, yapılan işlerin mutlaka eksik tarafı olacaktır ama bunun telafisi vardır. Yanlışı düzeltmek ve de ikinci kez aynı hatayı yapmamaya özen göstermek önemlidir. Amacımız, futbolcu ve yönetici yanlışlarını zaaflarını tespit ederek bir yere mesaj olarak göndermektir. Kulağım iyi duymayabilir ama burnuma hiçte iyi kokular gelmiyor. Gönderdiğim dostane mesajlar umarım yerine ulaşır.
Hiçbir şeyin kendi mecrasında akmadığı, Labirentlerle dolu, oldukça sancılı, önlem alınmazsa faturası ağır olabilecek sıkıntılı bir dönemden geçiyoruz. İmin kim olduğu, neyin ne olduğunu anlamakta çok güçlük çekiyoruz. Kim suçlu, kim suçsuz? Kim rezil, kim vezir? Kim nohutçu, kim kömürcü? Kim sıfırcı, kim kutucu? Kim hırsız, kim baş çalan? Bunlar birbirine karışmış ve bir araya geldiklerinde başka şeyler konuşuyorlar, hiç açık vermiyorlar, boyunları da kalınlaşmış. Bu şekilde hiç kimseye gönderme yapmıyorum. Onlar çok namuslu ve üstüne üstlük şerefli insanlardır.
Endişemiz şunlardır… Önem verdiğimiz tüm değerlerin, kavramların içi ve altı boşaltılmış adeta. Söylemek istediğim en üzücü taraf da, sevgi, saygı, tevazu bir alt lige düşürülmüş ya da alt liglerde seyrediyor. Kabadayılık, serkeşlik, züppelik, yan-yan yürümeler, terbiyesizlik, laubalilik, bir makamı haksız yere işgal etmek, bu ligde şampiyon olmuş. Bir Ahtapot düşünün ki bütün kollarıyla bir nesneye sarılmış ve kımıldatmıyor. Aynen bizde de öyle. Lügatimizden bazı kelimeler çıkartıldı ve futbol sahalarında bile sözcükleri söyleyemezsiniz. Sıkıysa söyleyin, anında evinizin kapısı kırılır ve sorgusuz sualsiz oradasınız.
Hangi sözcükler mi? Her hangi bir kutu, teyplere koyup dinlediğimiz kasetler, sıfırlama vb. sandıktan söz etmek tamamen serbest. Sandık, aklayıcı, paklayıcı, itibarsızlığı itibarlı hale getirici, namussuzluları namuslu edici ilginç bir kutu değil, ilginç ve önemli bir nesne.
Futbol var ya futbol bir ülke gerçeğinin en iyi tezahür ettiği alanlardan biridir. Art niyetsiz şöyle bir geriye baktığımızda içimizden çıkan kahramanlara, ideallerimize, üsttekilere, altta kalanlara ve idol olarak kabullendiğimiz sporcularımıza baktığımızda toplumun hangi değerlerle donatıldığını anlayabiliriz. Genç ve alt yapıdan gelenlere baktığımızda ” Bunlardan karga bile olmaz” diyeceğimiz geliyor içimizden. Fakat onlara baktığımızda, göz göze geldiğimizde kendimizi görüyoruz.
Toplum öylesine gergin ki; kendini boş alanlara atıyor, rahatlamaya çalışıyor. Hani bir de “Bende onları zor tutuyorum” ifadesi var ya pastanın kreması oluyor. Ben onları zor tutuyorum demek şu anlama gelmiyor mu? Ben onları bırakırsam gelip ananızı bellerler, anlamında değimlidir? Neden vurdulu-kırdılı, öldürmesi çok dizileri seviyoruz? Örneğin Kurtlar Vadisi reyting kralı. Nedeni ortada. En gelişmiş silahlar, kabadayılık, vatana ihanet, keyif için cinayetler hep orada. İmrendiğimiz konuları görmüyor musunuz?
Gençlerimize “Çapulcu” dersek, Atalarımıza “İki Ayyaş” demekte sakınca görmezsek bunun adı nedir biliyor musunuz? Karanlık bir geleceğe doğru süratle yuvarlanan bir toplumun “çıplak trajedisinden” başka bir şey değildir.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
