Değerli okurlarım, güzellik kadına, cömertlik zengine, fedakârlık ya da kanaat da fakirlere yakışır. Bunları birbirine karıştırdığımızda işin içinden çıkamayız, bir dostumun dediği gibi çorba gibi olur. Adeta, düştüklerinde bir tarafları kırılacakmış olan bu insanlar ve de sporcular; dün de sözünü ettiğim gibi, dingin, pembe yanaklı, fiziklerinden sağlık fışkıran, mütenasip vücutlu sarışın ve esmer beyazlara tur üstüne tur bindirdiklerine, inanın ki hala şaşarım…
Bu konu zengin dünya ülkeleri tarafından bir defa bile ciddiye alınmamış Afrika’nın Kara Aslanları mukadderatlarına, yaşam koşullarının acımasızlığına terk edilmişlerdir. Dünya insanları, dünya sporunun en tepesindekiler, bir gerçeği göremiyorlardı! Müsabaka esnasında, şimdi düşerler, izlenimini veren o şampiyonların hemen hepsi milyonlarca çocuğun “Tanrısal dirence” sahip olanların hayatta kalabildiği bir dünyanın insanları, sporcuları idi.
Ancak, uzun mesafe koşularında kimseye şans tanımamalarına rağmen, bunun altınca çok önemli bir gerçeğin yattığını da söylemeden geçemem. O şampiyon sporcular, yüksek coğrafyada, az oksijenle yaşadıkları için alçak rakımda bol oksijenli ortamlarda çok rahat koşarlar. Ayrıca, genetik, ciğer ve kas yapıları da ayrı bir avantajdır siyah derili şampiyonlar için. Bu anlattıklarım sadece atletizmle sınırlı değildir. Kınalı olsun kınasız olsun, yaptıkları bütün sporlarda başarıyı yakalamak tek amaçtır Afrika’nın gözü kara bu sporcuları için.
Onların büyük bölümü, yoksul ülkenin şanssız sporcuları olarak doğup yaşadıkları koşulların sağlandığı avantajlarla dünya rekorlarını fazla zorlanmadan yıllardan beri diğer ülkelere bırakmıyorlar. Tabiat şartlarının tüm acımasızlığına, açlığın, yoksulluğun insafsızlığına rağmen, delikanlıca yarışarak, maçlar çıkararak başarıyı yakalayan yaşlı ve yorgun Afrika’nın bu delikanlılarına karşın; bir dedikleri iki edilmeyen, her şeyi istedikleri an bulabilen, burunlarından kıl aldırmayan Avrupa’nın beyaz sporcuları, futbolcuları ne yapıyorlar dersiniz?
Biliyorsunuz ama bende söyleyeyim. Şike yapıyorlar, dopingden medet umuyorlar. Aradaki farkı görebiliyor musunuz? Kapanması oldukça güç bir durum ve belki de imkânsız. İnsanlığın utancıdır bu ama kim ya da kimler utanacak onu da doğru dürüst bilen yok.
Bize gelince; devenin hörgücü gibiyiz. Hiçbir yerimiz, hiçbir şeyimiz doğru değil. Yanlışlar yapılır ve hemen yönetmelikler değiştirilir. Şike yapılır ve hemen spor yasaları değiştirilir. Az söylüyorum, siz çok anlayın. Şike ve teşvik skandalları ortaya çıktığında, yer yerinden oynadı adeta. Ama yukarıdakiler bizi öylesine rahatlattılar ki, sağ olsunlar üzülmek aklımızdan bile geçmedi. Böyle şeylere üzülmek doğru olur mu sizce?
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
