Günaydın sevgili okuyucularım nasılsınız bu sabah? Teşekkür ederim bende iyiyim. “İyim” diyebilmek ne kadar harika bir şey bunu hep yeniden, yeniden öğreniyorum. Ve kötü olmak istiyorum bazen sırf bu yüzden. Ve korkmak istiyorum karanlıktan, korkusuzluğun ne demek olduğunu bilmek için cehennem karanlığından. İncinmek, kırılmak istiyorum incitmenin ne kadar kötü olduğunu bilmek için. Ve yenilmek istiyorum ve yanlış yapmak istiyorum doğruyu görebilmek, kazandığım zaman sevinebilmek için.
Ve günahkar olmak istiyorum Allah’a günahlarımı bağışlaması için yana yakıla yalvarabilmek için. Ve yoksul olmak istiyorum aç kalmak günlerce, açlar ve yoksularla empati kurabilmek için. Ve savaşı sevmiyorum sonunda barış olacağını bilsem bile. Ve vatandan sürülmeyi de sevmiyorum bir gün döneceğimi bilsem bile. Ve ön yargılı olmak istemiyorum sonunda doğruyu bulacak olsam bile.
Ve insan olduğumu unutmak istemiyorum en güzel bir şekilde yaratılmış olduğumu da. Ve yalnız sevmek istemiyorum sevilmekte istiyorum ve sağlık, birlik ve berberlik içinde olmakta ve barışı ne pahasına olursa olsun korumakta istiyorum sevgili okuyucularım hep birlikte. Ve şiir okumak istiyorum her zaman. Yase
& & & & &
Aydınlık
Gece oldu yandım
Tepeden tırnağa donandım
İndim şehre pırıl pırıl
Geçtim ışıklar içinden
Işıklar ışıklar ışıklar içinden
Işıklar içinde
Karamanoğlu Mehmet
Çapkın
Bir gün geçiyordum köyünüzden
Seni gördüm nehirde yüzerken.
Utangaç ve neşeliydin.
Çapkın “ sen ne güzelsin” dedim.
Çapkın benimle gelir misin dedim.
Güldün.
Gülüşün gamzesi vardı yanağında.
Kendini suya bıraktın, uzaklaştın anında.
Hayal Bana Yakın Yar Bana Uzak
Hayal bana yakın yar bana uzak
Sevdası başıma dolanır gitmez
Aşkına düşeli yar bana uzak
Yüz bin öğüt versen biri kar etmez
Senin aşkın beni kıldı urusvay
Düşmüşüm peşinde koşarım hay hay
Kabul et kapında beni de kul say
Dost yoluna ölür aşık ar etmez
Ey beni bu derde giriftar eden
Eski muhabbeti kaldırdın neden
Gönül ister kavuşmayı ölmeden
Gül olmasa bülbül ah u zar etmez
Beni yakan yansın aşkın narına
Gönül düştü bir zalimin toruna
Bakmaz mısın bu VEYSEL’in zarına
Ah çeker ağlarım yar elim yetmez.
Hayal Bana Yakın Yar Bana Uzak
Hayal bana yakın yar bana uzak
Sevdası başıma dolanır gitmez
Aşkına düşeli yar bana uzak
Yüz bin öğüt versen biri kar etmez
Senin aşkın beni kıldı urusvay
Düşmüşüm peşinde koşarım hay hay
Kabul et kapında beni de kul say
Dost yoluna ölür aşık ar etmez
Ey beni bu derde giriftar eden
Eski muhabbeti kaldırdın neden
Gönül ister kavuşmayı ölmeden
Gül olmasa bülbül ah u zar etmez
Beni yakan yansın aşkın narına
Gönül düştü bir zalimin toruna
Bakmaz mısın bu VEYSEL’in zarına
Ah çeker ağlarım yar elim yetmez.
Aşık Veysel ŞATIROĞLU
Güzelliğin On Par’Etmez
Güzelliğin on par’etmez
Bu bendeki aşk olmasa
Eğlenecek yer bulaman
Gönlümdeki köşk olmasa
Tabirin sığmaz kaleme
Derdin dermandır yareme
İsmin yayılmaz aleme
Aşıklarda meşk olmasa
Kim okurdu kim yazardı
Bu düğümü kim çözerdi
Koyun kurt ile gezerdi
Fikir başka başk’a olmasa
Güzel yüzün görülmezdi
Bu aşk bende dirilmezdi
Güle kıymet verilmezdi
Aşık ve maşuk olmasa
Senden aldım bu feryadı
Bu imiş dünyanın tadı
Anılmazdı VEYSEL adı
O sana aşık olmasa.
Aşık Veysel ŞATIROĞLU
Durum
Dünya debdil oldu durum değişti.
Kimi aya gider kimi cennete.
Dünya güzellendi itibar düştü,
Anne baba yoksun kaldı hürmete.
Bin dokuz yüz altmış yedi yılında
Çirkin sözler gezer halkın dilinde
Ud edep kalmadı kızda gelinde
Büyükler küçüğe gelir minnete
Bakmaz mısın insanların işine
Kötülükler doğar peşi peşine
Mezhep kavgasından din dövüşüne
Sanki varıp sığmamışlar cennete.
Kimisi söz verir sözünde durmaz
Hakikati doğru sözü duyurmaz
İşlediği suçun farkına varmaz
Ne yüzle varacağız ahirete
Kötülükler memlekete kök saldı
Fitnelik fesatlık arttı çoğaldı
Bu işin ıslahı Allah’a kaldı
Ulu Tanrım yardım etsin millete.
Tezvirlerin işi gider ileri
Yalancıya itibar çok ekseri
Hilekarın sahtekarın işleri
Yol açıyor rezalete nefrete.
Gitmiyor gönlümün kederi, yası
Doğru söyleyene diyorlar asi
Bitmez bu dünyanın kuru davası
Çekil Veysel bir köşeyi vahdete.
Aşık Veysel ŞATIROĞLU
Günün Şiiri
Panik
Artık ıssız kırları bıraktı Pan;
Şimdi birçok ülkelerin milyonluk kentlerinde
Asfaltlarda, betonlarda dolaşıyor
Kızgın, uzun yazların öğlen saatlerinde.
Blok apartmanların şahane katlarından
En çalımlı taşıtlara atlıyor.
Devcileyin arkalar, koskoca bankalardan
Yanında yardakçılar, yaşıyor.
Sessiz dilsiz kimseleri kestiriyor gözüne,
Dişlilerden kaçıyor.
Fabrika duvarları sağır kale kapıları
Yılgın yorgun adamlar, bezgin ürkek kadınlar..
Çullanıyor onların az ekmek sevincine.
Değil yalnız yazların kızgın sıcaklarında
Hemen her gün, hele büyük kentlerde
Bulvarları tarıyor, hain gülüşleri sessiz.
Pan’la karşı karşıya, gözleri kararıyor
Katı cıvık asfaltta yalın ayak bir işsiz.
Yoksullar açlar hastalar sürünürken
Kentlerin göbeğinde, kuytu köşelerinde;
Hıncını alamamış sanki insanlardan
Uygarlığı zalim, daha da azıtıyor
Atom bombalarında, uzay füzelerinde.
Yarınlar? Gizli kara gazte haberlerinde
O varsa ekmeklerde, sularda ağulu
Hattâ çocuk yüzlerine düşmüşse gölgesi,
Keser bizim gibiler yarınlardan umudu.
Renklerde, emeklerde, ırklarda..
Yahudiler, işçiler, zenciler.. Pan!
Şu dünyada insanca yaşamak da yoksa
Ne kalıyor geriye, yüzyıllardan?
Behçet NECATİGİL
Günün Fıkrası
Jim ile Mary akıl hastanesinde iki hastadır. Bir gün hastanenin yüzme havuzunun etrafında dolaşırken Jim aniden suya atlayıp en dibe batar. Bunu gören Mary hemen ardından atlar ve dibe kadar yüzüp Jim’i kurtarır. Tabii Mary’nin bu kahramanca davranışı hastanede olay olur. Bunu duyan başhekim de Mary’nin artık iyileştiğini düşünüp, hastaneden derhal taburcu edilmesi emrini verir. İşlemler yapılır, belgeler çıkartılır, Başhekim ayni gün Mary’nin yanına gider: “-Mary, sana bir iyi bir de kötü haberim var. İyi haberim, yaptığın kahramanca davranıştan ötürü anladık ki akli dengen tamamen yerinde ve böylece hastanemizden taburcu oluyorsun. Kötü habere gelince, kurtardığın hasta, Jim, intihar etmiş. Az önce odasının banyosunda kendisini asmış bulundu.” Mary gayet sakin yanıt verir: “O intihar falan etmedi ki. Ben onu astım kurusun diye.”
Günün Sözü
Mükemmel insanların aksayan tarafları daha çok göze batar…
Johann Wolfgang Von GOETHE
Dürüst insan her zaman gerçeği söyler, akıllı insan ise yalnız zamanında…
Bernard SHAW
