Değerli okurlarım, halinden memnun olmak bir yere kadar iyi sayılabilir ama genelde tembellikle eşdeğerdir. Bu düşünce doğrultusunda bir yerlere gelebilmek de mümkün değildir. Ancak, ülkemizde saray ve çevresinin dışında hiç kimse halinden memnun değil. Bir yerlere gelmeyi de düşünemezler, çünkü umutlar Kaf Dağı’nın ardında. Ekmekle doymaya çalışan millet yarınlarından ne bekleyebilir ki… Bizim orta boy bir ilimiz kadar nüfusu olan ülkelerin yanına bile yaklaşamıyoruz ve her konu da gerisindeyiz.
Futbolun demokrasisine ihanet ediyoruz. Hiç bedel ödemeden, zahmetsiz, eziyetsiz sahip olunan hiçbir şeyin faydası olmaz. Yani demokrasi zaafa uğradığında ya da hakaret edildiğinde bir sorun yaşanmıyor. Neden? Cezası yok da ondan.
Peki, Türklüğümüze, bayrağımıza, hele-hele Cumhuriyetimize yan baktırıyor muyuz? Söz söyletiyor muyuz? Neden? Çünkü O, yüce Türk ulusunun korumasında ve kime sorarsanız sorun, ya babası ya da dedesi (analarımız da dahil) O’nun için canını vermiştir, hem de seve-seve.
Efendim, Atalarımızın “Tepükleme” dediği ve günümüzde de adına futbol denilen ayak oyunu, uzun yıllar önce bir hobiydi. Zevk için amatör bir ruhla icra edilirdi.
Bizim futbol oynadığımız yıllarda yedek futbolcu olmazdı. Bir sakatlık olduğunda futbola aşina bir arkadaşımıza formayı giydirir ve oyuna sokardık. Bu aşamada manevi tatmin ön plandaydı. Bir takım elbiseye koca sezon topun peşinde koşardık. O elbisenin de ayrı bir havası vardır.
Ancak, futbolcular arasındaki takım ruhu, kulüp taraftar bütünleşmesi bu temel üzerine kurulmuştu. O günlerin futbolcularının ayrıcalığı vardı ama yanlış yapma lüksleri yoktu. Yanlış yapan çok şeyler yitirirdi.
Demokrasi, önce filizlenir, sonra olgunlaşır ve daha sonra da istenildiği kadar yararlanılır. Aksi halde şamar oğlanı gibi gelen tokatlar, giden yumruklar. Değeri de olmaz, özümlenemez de.
Futbolda yanlış yaklaşımlar çoğunlukta. Örneğin, 17-18 yaşlarında yetenekli bir futbolcuyu hemen ulusal takıma çağırmanın esbab-ı harbiyesi olamaz. Kimse düşünmüyor ki; bu çocuk futbolun ilkelerini hazmetti mi? Milli takımda oynayacak konuma geldi mi? bu yanlışlar futbolun doğasında ama demokrasinin de tamamen karşısındadır. Bazı futbol takımları belki de bunun için gençlere eğilmiyor ve bavul dolusu paralarla transfer yapıyor.
Milli eğitime önem verilirse, okumuş insanlarımız çoğalırsa yani sosyalleşirsek, öyle ümit ediyorum ki, son yıllardaki yüz kızartıcı olaylar da en aza iner. Balık baştan kokar. Önce onlar kendilerine çeki düzen vermeliler. Ön kapıdan girip arka kapıdan çıkmak olmaz. Bu ayaklar iyi ayak değildir, yemezler.
Medeni bir Türkiye, insanları rahat yaşayan bir ülke için yapılacak o kadar uzun yol var ki, çok zor. Çünkü bütün yollar rampa!
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
