Değerli okurlarım, futbolun zikzaklarını dengelemeye çalışırken, zaman-zaman boyut kazanan hatalarla birlikte, delikanlı hakemlerimizi de endam olarak değerlendirdik. Yani şimdilik teğet geçtik. Öncelikle iki sözün arasına onları sıkıştırmanın hiçbir esbabı harbiyyesi olamaz. Hakemler üç sacayağının birisi. İsterseniz en önemlisi de diyebilirsiniz. Birisi yanlış yaptı diye tüm hakemlere başarısız damgasını vurmak abes ile iştigaldir bence.
Ancak, hem FİFA’nın kokardını taşıyacaksın, yani onların beğenisini kazanmış olacaksın ve hem de hayati hatalar yapacaksın. Bu hatalar öylesine canlar yakıyor ki o nedenle görmezden gelemeyiz. Görmezden gelmeyip de ne yapacağız? Allah’a havale edemezsin, Vicdanlarıyla baş başa kalsınlar diyemezsin, (neme lazımcılık olur.) Şöyle düşünelim… Şampiyon olmak için, bir üst lige çıkmak adına ya da üç puan kazanmak… Bu duygu ve düşüncelerle yeşil zemin üzerinde formasını terleten futbolcular gerçekten profesyonel bile olsalar, hakemler adil kararlar beklerler. Öyle bir “Gol” izledik ki, 90 tabir edilen köşenin örümceklerini aldı. Yan hakem santraya yürümüş, golü yiyen taraftarlar kahrolmuş, golü atanlar sevinç yumağı halinde.
Aradan 4-5 saniye geçtikten sonra maçın orta hakemi o müthiş golü iptal ediyor. Sevinen sadece meşin yuvarlağı ağlarında gören taraf ve doğal olarak da o takımın futbolcuları. Böylesine haksız bir durumda, futbolcunun tepkisi, itirazı çok doğaldır. Hakem tarafından keyfi olarak iptal edilen o nizami golü atan tarafın mağlup durumda olduğunu ve maçın bitmesine de dakikalar kaldığını var sayalım.
Bitmedi! Ve o maçın final niteliğinde olduğunu da düşünecek olursak “Kaos” sözcüğü o kadar hafif kalır ki… Hakem-Futbolcu sürtüşmesinden dolayı kartlar havada uçar. İki takımın taraftarları, özellikle fanatikleri sözlü iltifatların yanı sıra, döner bıçaklarına bile başvururlar. Olaylar yatışsa bile iş bununla kalmıyor ki. Futbolcunun psikolojisi bozuluyor, strese giriyor, hırçınlaşıyor ve futbol oynamaktan çok oynatmamaya özen gösteriyor. Rakibini sakatlamayı düşünüyor. Burada bir depresyon söz konusu olduğuna göre, biraz açalım.
Sporcu depresyona girdiğinde çok şeyler beraberinde gelir. Evrensel kaygı ortaya çıkar ki her futbolcuda görülebilir. Kendine güveni kalmaz, parlak bir kariyere sahip olması hiçbir şey yazmaz. ‘Ya Başarılı Olamazsam!..’ Beyindeki mutluluk hormonu azalır. Duyguları harekete geçiren hormon, hiperaktif hale gelir, korku hormonları tetiklenir. Gerilimli günler başlar, beyin devamlı rahatsızdır. Hakemleri seviyoruz ama yanlış kararları nelere mal oluyor?
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
