‘16 Nisan’ günü, Türkiye Cumhuriyeti’nin 94 yıllık tarihinde “7. kez” REFERANDUM oylamasına sahne olacak. 18 maddelik Anayasa değişikliği paketi, halkın tercihine sunulacak. Tercih, EVET Mİ? HAYIR MI?
Seçimler, demokrasinin vazgeçilmez kurallar düzeninin ayrılmaz bir parçasıdır. Demokrasinin sahibi olan millet, seçimlerin baş aktörüdür.
Demokrasinin gerçek anlamını kazanması için kayıtsız, şartsız, tereddütsüz ama mutlaka sandığa gidilmelidir.
Ülkemizde ‘Demokrasi Kültürü’ henüz yerli yerine oturmamış, her ne kadar ayaklarını ‘sürte-sürte, iki ileri bir geri’ yoluna devam etse de her dört-beş yılda bir önümüze gelen “seçme hakkı” fırsatı iyi değerlendirilmelidir.
Mademki, demokrasi halkın “tapulu” malıdır; öyleyse vatandaşlar kendi malına sahip çıkıp oyunu kullanma sorumluluğundan kaçmamalıdır. Yönetmek başlı başına bir sanat ise, “bilinçli” oy kullanmak da bir sanattır.
Sandıktan kaçış yok. Hangi siyasi görüşten olursa olsun, her seçmen “duyarlılığını” sandığa giderek yansıtmalıdır. Vatandaşların verecekleri karara saygı göstermek demokrasinin gereğidir. Yetki milletin ise, kendi kaderini tayin etmede “bin düşünüp bir defa karar vermelidir.”
Kullanılacak her oy, bir “umut” olmalıdır. “Evet ya da hayır” tercihlerinin hedefi, gelecekteki nesillerin mutluluk ve refahını yakalamak için yön belirleyecek bir sınavdır. Dolayısıyla vatandaş “oy cimriliğini” bir yana bırakıp koşa-koşa sandık başına gitmelidir. Sandık tıka basa ağzına kadar doldurulup, “midesi” aç bırakılmamalıdır.
İleride “ihmal ve boş vermişlik” cömertliğinin vereceği “zorluk ve sıkıntılar”, tren hareket etmeden önce hesaplanmalıdır. Demokrasinin gerçek anlamını kazanması için sandığın “hal hatırı” sorulmalı, ilgi gösterilmelidir. Aksi takdirde “kusuru” demokraside değil, kendimizde aramalıyız.
16 Nisan “Referandum Şöleni”nde her seçmenin “çorbada tuzu” olmalıdır. Oy kullanacak her vatandaş, kimsenin etkisi altında kalmadan “hür iradesiyle”, elini vicdanına koyarak “ölç, biç ve tart” yöntemiyle son kararını vermelidir.
